بریم سراغ فیلم Lights Out، یا به قول خودمون «وقتی چراغا خاموش میشه». این فیلم ترسناک 2016 رو اگه بخوام برات بگم، انگار یه جورایی هم ترسناکه، هم باحاله، هم یه کم فکر آدمو مشغول میکنه. اول از همه بگم که این فیلم از یه فیلم کوتاه خیلی خیلی خفن و ترسناکِ سه دقیقه‌ای اومده بیرون، همون فیلم کوتاهی که کارگردانش، دیوید اف. سندبرگ، خودش ساخت و تو اینترنت ترکوند. فکر کن، یه ایده به این سادگی، یه موجود ترسناک که فقط تو تاریکی دیده میشه، ولی چقدر خوب از آب دراومده! داستان از این قراره که یه خانواده‌ن که یه جورایی با یه روح یا یه موجود شیطانی به اسم دایانا درگیر میشن. این دایانا فقط وقتی چراغ خاموشه پیداش میشه، و تا چراغ روشن میشه غیب میشه! یعنی قشنگ بازی با ترس از تاریکی که همه ما یه جورایی تو بچگی داشتیم رو دوباره زنده میکنه. شخصیت اصلی فیلم یه دختره به اسم ربکا (با بازی ترسا پالمر) که خواهر ناتنی کوچیکتره، مارتین (گابریل بیتمن) هست. مادرشون، سوفی (ماریا بلو) هم یه جورایی با این دایانا ارتباط داره و انگار یه گذشته تاریک و پیچیده‌ای با هم دارن. ربکا کم کم متوجه میشه که این دایانا فقط یه توهم نیست و واقعیه و داره زندگی خودش و برادرشو تهدید میکنه. از نظر بازیگرا، ترسا پالمر خیلی خوب نقش یه دختر قوی و محافظ رو بازی کرده که میخواد از خانوادش مراقبت کنه. گابریل بیتمن هم که نقش اون پسر بچه ترسیده رو خیلی طبیعی بازی میکنه، آدم دلش براش میسوزه. ماریا بلو هم که کلا بازیگر تواناییه و نقش مادرِ درگیر با مشکلات روانی رو خیلی خوب درآورده. یه نکته جالب هم بگم، زن خودِ کارگردان، لوتا لوستن، هم تو فیلم کوتاهه بود هم تو این فیلم بلند، نقش یه کارمند رو بازی میکنه که اول فیلم یه صحنه ترسناک با دایانا داره. کارگردانی فیلم خیلی خوبه، مخصوصا با توجه به اینکه این اولین فیلم بلند دیوید اف. سندبرگه. خیلی خوب تونسته اون حس ترس و اضطراب رو با استفاده از نور و تاریکی منتقل کنه. یعنی واقعا وقتی چراغ خاموش میشه، آدم یه جوری میشه! جیمز وان هم که استاد فیلمای ترسناکه (مثل احضار روح و توطئه آمیز)، تهیه‌کننده این فیلم بوده، که خب معلومه یه همچین فیلمی با این ایده جذاب رو از دست نمیده. یه چیزی که خیلی تو فیلم خوب دراومده، جلوه‌های ویژه‌شه. البته نه جلوه‌های ویژه خیلی آنچنانی، بلکه بیشتر جلوه‌های ویژه بصری ساده ولی خیلی تاثیرگذار. مثلا همون غیب و ظاهر شدن دایانا تو تاریکی و روشنایی، خیلی ساده ولی خیلی ترسناکه. کارگردان گفته بود که برای این کار از تکنیک پرده سبز و فیلمبرداری جداگانه استفاده کردن، ولی خب نتیجه‌ش خیلی خوب شده. راجع به پایان فیلم هم یه کم حرف و حدیث بود. بعضی‌ها میگفتن پایانش یه جورایی داره خودکشی رو تبلیغ میکنه. ولی کارگردان توضیح داد که اصلا قصدش این نبوده و میخواسته یه جورایی به مشکلات روحی و افسردگی هم اشاره کنه. حتی یه پایان دیگه هم گرفته بودن که توش مارتین افسرده میشد و دایانا دوباره برمیگشت، ولی تو تست‌های اولیه دیدن که این پایان حس فداکاری مادر رو خراب میکنه و پایان اصلی رو انتخاب کردن. در کل، Lights Out یه فیلم ترسناک کم‌هزینه ولی خیلی موفقه. هم تو باکس آفیس خیلی خوب فروخت، هم منتقدها ازش خوششون اومد. خیلی‌ها تعریف کردن از کارگردانی، فیلمنامه، بازیگرا و فضاسازی ترسناک فیلم. حتی جایزه هم برده، مثلا تو جشنواره فیلم پالم اسپرینگز، کارگردانش جایزه «کارگردانان قابل توجه» رو گرفت. یه خبر دیگه هم بدم که یه مدت بعد از موفقیت فیلم، گفتن که قسمت دومش هم ساخته میشه، ولی تا الان که خبری ازش نشده. انگار پروژه یه کم متوقف شده. ولی خب، به نظر من قسمت اولش خودش یه فیلم کامل و خوبیه و نیازی به قسمت دوم نداره. اگه دنبال یه فیلم ترسناک جمع و جور و تر تمیز می‌گردی که هم بترسی، هم یه کم فکر کنی، Lights Out انتخاب خیلی خوبیه. فقط حواست باشه شب تنها نبینی که ممکنه چراغا رو روشن بذاری بخوابی! 😉